W 1940 roku kiedy do Londynu przybyły najwyższe władze Rzeczpospolitej z generałem Sikorskim
i prezydentem Raczkiewiczem na czele
a wraz nimi żołnierze walczący u boku Francji a po zakończeniu wojny całe rzesze Polaków z rozwiązywanych jednostek wojskowych - zaistniała potrzeba utworzenia polskiego duszpasterstwa w zachodnim Londynie.Tym bardziej ,że system komunistyczny umacniał się i wielu Polaków nie miało powrotu do Ojczyzny.
W 1961 roku emigracja polska zakupiła Kościół od szkockich Prezbiterianów
odnowiono i dostosowano do polskich potrzeb.Został poświęcony i rozpoczął funkcjonowanie w podwójnej roli. Jako kościół dla Polaków,mieszkających w zach. części Londynu oraz jako centralny ośrodek polskiego życia religijno-narodowego.I tak jest do dzisiaj.
Tutaj również odbywają się uroczystości rocznicowe, święta pułkowe i dywizyjne.
Tutaj znajdują się ufundowane witraże II Korpusu Polskiego gen. Andersa, Lotnictwa Polskiego, Brygady Karpackiej gen. Kopańskiego, 1-ej Dywizji Pancernej gen. Maczka i Koła Lwowian, a także wiele tablic pamiątkowych poświęconych poszczególnym oddziałom, formacjom i znanym osobistościom, tak wojskowym jak i cywilnym.
Obok kościola zaś znajduje się niewielki cmentarzyk urn, gdzie złożono prochy wielu znanych osobistości polskiego życia emigracyjnego, m.in. zmarli z rodziny książęcej Lubomirskich: Stefan, Zofia, Maria, Zdzisław czy z rodziny Zamoyskich.
Kościół pw. Św. Andrzeja Boboli, zwany Kościołem Garnizonowym jest również Sanktuarium M.B. Kozielskiej. Najcenniejszą relikwią jest płaskorzeźba M.B. Kozielskiej, wykonana w konspiracyjnych warunkach przez podporucznika Tadeusza Zielińskiego w obozie w Kozielsku; płaskorzeźba, która stała się później „obrazem rycerskim” II Korpusu Polski w czasie II Wojny światowej (Papież Jan Paweł II koronował ją w Krakowie w 1997 roku).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz